کمپانی‌های بازی‌سازی
در کنار تولیدکنندگان بازی های رایانه ای، عمده سهم بازار داخل کشور برای کمپانی‌های خارجی میباشد و حجم تولید و درآمدزایی داخلی‌ها به هیچ وجه قابل مقایسه با رقبای خارجی نیست.
شاید بهتر باشد بگوییم اصلا رقابتی در جریان نیست و یه نظر کافی است تا متوجه شویم از نظر تعداد تولیدات و همچنین اندازه عرضه و تقاضا (با وجود همه سختگیری های نظارتی که برای محتوای خارجی هست و حمایت های قابل توجهی که از بعضی بازی های داخلی میشه) سازندگان داخلی قافیه رو به خارجیها باخته اند.
یعنی اون چیزی که همه‌گیرتر و چالش برانگیزتر است و گیمرهای ایرانی هم بیشتر خواهانش هستن، تولیدات خارجیه. البته این وسط یه سری از استودیوهای ایرانی هم هستن که موفق شدن علاوه بر مخاطب داخلی مطلوبی که کسب کردن، فعالیتهاشون رو بیرون از مرزها هم گسترش بدن و شعبه های خارجی استودیوشون رو راهاندازی کنن.
