شاید خیلیها باشن که یکبار هم سوار هواپیما نشدن، مسافرت خارجی نرفتن، زبان دومی بلد نیستن، ورزش حرفه ای نکردن و کلاً تجربه چیزهای زیادی رو نداشتن، امّا این روزا کمتر کسی رو پیدا میکنید که حداقل یک بازی ویدئویی توی زندگیش تجربه نکرده باشه.
سالهاست که بازیهای ویدئویی، پای ثابت سبد مصرفی مردم برای گذراندن اوقات فراغتشون شدهان. طبق آماری که معاونت پژوهش بنیاد ملّی بازیهای رایانه ای لابه لای گزارش «نمای نزدیک 1398» منتشر کرده، توی اون سال 29 میلیون و 300 هزار بازیکن موبایلی داخل کشور بودن که حداقل یهک ساعت در هفته و بهطور متوسط روزی 73 دقیقه از وقت خودشون رو خرج بازی ویدئویی با موبایل میکنن. این آمار فقط مربوط به پلتفرم موبایله و با یه دودوتا چهارتای ساده به راحتی میشه حجم بالای گیم توی جامعه رو فهمید.
اگه نگاهمون رو از صندلی مصرفکننده گیم برداریم و به سمت دیگر میز بدوزیم جایگاه فعّالان حرفه ای این صنعت رو میبینیم.
سازنده ها
سازنده ها گروهی هستن که توی خط تولید بازی های الکترونیکی فعالن و در واقع هسته اصلی صنعت گیم هستن و حیات این صنعت تا حد خیلی زیاد وابسته به اون هاست.
منظورمون از سازندهها، «شرکت ها و استودیوهای داخلی»، «کمپانی های بزرگ بازی سازی خارجی» و «بازی سازان مستقل» هستن.
سازنده ها اصلی ترین فعالان این عرصه هستند ولی گروه های مختلف دیگری هم در این زمینه نقش کلیدی دارند که در ادامه به آنها نیز اشاره خواهیم کرد…